Хүн гэж амьтан өсөж төрсөн газартаа ямар их хайртай байдаг юм бэ гээд хэлчихээр буруутахгүй байх. Бид азтай шүү, энэ их сайхан эх оронд төрж өсдөг. Төрөх газар нутаг, дуудах нэрийг сонгож төрдөггүй болохоор аз гэхээс өөрөөр үүнийг юу гэх вэ? Дассан газрын даавуу зөөлөн гээд л би ч орилж өгөх дуртай хүн. Халуу шатсан зуны өдөр сүүдэр бараадан суухдаа би жаргалтай байдаг, нүүр нүдгүй гуядах шороотой салхиндаа би барцадаа арилгуулдаг, хар багаасаа усанд нь шумбаж, загасыг нь барьж, тоглож өссөн Хэрлэнгийнхээ усыг амсаад духандаа хүргэж адис авдаг, Монгол газар шорооны минь ширхэг бүр миний ээж...