Чиний сэтгэл яг мод шиг
Чиний сэтгэл яг мод шиг
Миний сэтгэл яг навч шиг
Урьхан хаврын салхинд соёолох цэцэгсийг дагаад
Уяхан хонгор сэтгэл минь хэнзхэн дэлбээгээ нээж билээ
Ургаа моддын мөчирөөс цухуйх навчистай зэрэгцээд
Үнэн сэтгэлийн чинь үзүүрээс анхны хайр минь нахиалж билээ
Хайраас чинь ургаж итгэлээр минь бөхлөгдсөн миний сэтгэл
Хавар дуусаж намар ирэхийг зөнгөөрөө мэдрэвч
Үүрдийн юм шиг чиний тэвэрт дэндүү итгэхдээ
Өнгөн зүрхийг чинь мөнхийн гацуур мэт төсөөлж билээ
Нэг л өдөр навчис гандан хаялж эхэлсэн
Нимгэн сэтгэл минь тэднийг дагаад чамаас бударсан
Будагсан хайг минь навчистай хамт намрын салхинд жиндэх үед л
Болчимгүй зүрхийг чинь мөнхийн гацуур биш гэдгийг мэдэрч билээ
Хавар иргээд ирэхийн цагт модод дахиад л нахиална
Хорвоогийн жам юм даа, модонд буруу байхгүй
Хатсан навчис харин газартаа шингээд үлдэнэ
Хэцүү ч гэлээ тавилан хойно навчинд гомдол байхгүй
Навчсыг дагаад хөрсөнд шингэсэн гэнэн сэтгэл минь
Нарны хайранд соёолж, дурлалын бороонд дэлгэрнэ
Навч шиг нимгэн энэ сэтгэл гацуур болон сүндэрлэх үед
Намайг тойрох хаврын модод намрын салхинд шаргалтна

Чиний сэтгэл яг мод шиг Миний сэтгэл яг гацуур шиг